Kolejną niebywale rozwiniętą kulturą starożytności była kultura Grecji. Wiadomości o ubiorach greckich są bardzo obfite i wyczerpujące, znajdujemy je w opisach literackich, rzeźbach, a przede wszystkim w malowidłach na wazach greckich. Powszechnie noszony ubiór składał się z dwóch niedużych kawałków wełnianych, które później zastąpiono jednym większym tworząc peplos dorycki. Ubiorem wierzchnim był himation, jednakowy dla mężczyzn i kobiet. Piękno ubiorów widziano w ich lekkości i harmonijnym układzie swobodnych fałd. W Grecji ubiory nie podlegały żadnym przepisom. Zależały od osobistego gustu i możliwości majątkowych każdego obywatela. Po klejnotach można było odróżnić wolną kobietę od niewolnicy.

Jedną z ostatnich kultur starożytnych, bazującą na dokonaniach Greków była kultura Starożytnego Rzymu. Ubiór Rzymian podkreślał silnie hierarchię społeczną, obwarowując prawem również szczegóły strojów. Charakterystyczną cechą ubiorów rzymskich jest ich drapowanie w łukowate fałdy. Podstawą była długa do ziemi tunika, na nią wkładano stolę. Jako odzienie wierzchnie kobiety nosiły pallę, a często jedna jej fałda była zarzucona na głowę. Elementy stroju greckiego upinanego mieszały się z elementami drapowanymi strojów rzymskich. Pod wpływem wielkiego dobrobytu cesarstwa, kultura Rzymian stawała się  coraz to bardziej wyrafinowana.

Fragmenty książki, Borowska E.(1983).Historia ubioru.

Poniżej prezentujemy kilka prac dotyczących mody starożytnej wykonanych zdalnie przez uczennice klas Technika Przemysłu Mody.