Nie tylko Tarnów pamięta o Janie Szczepaniku. W drugi dzień Świąt Wielkanocnych można było obejrzeć na kanale TVP Dokument pełnometrażowy dokumentalny film pt. Jan Szczepanik. Artysta wynalazku” w reżyserii Tadeusza Śmiarowskiego, który powstał na zlecenie TVP w ramach serii „Geniusze i marzyciele”. W maju ma się odbyć jego pokaz w TVP 1. W Tarnowie o Szczepaniku pamięta nie tylko Szkoła i Fundacja noszące imię wynalazcy. Wszystkich chętnych zapraszamy do obejrzenia wystawy zorganizowanej przez tarnowski oddział Naczelnej Organizacji Technicznej w kamienicy na II piętrze Domu Technika NOT w Tarnowie, przy Rynku. Warto dodać, że w przyszłym roku minie 150. rocznica urodzin geniusza. Szkoła i Fundacja przygotowują się do tego jubileuszu.

   95 lat temu, 18 kwietnia w niedzielę o godz. 22:30 zakończył życie Jan Szczepanik. Na tablicy ogłoszeń tarnowianie mogli przeczytać nekrolog: „Jan Szczepanik po długich i ciężkich cierpieniach, zapatrzony św. Sakramentami, zmarł w niedzielę dnia 18 kwietnia 1926 roku przeżywszy lat 54”. Dzień wcześniej genialny wynalazca, tarnowianin z wyboru powrócił ciężko chory, praktycznie w agonii do swoich bliskich, do domu, w którym oczekiwali nań Żona, 4 dzieci i teściowie. Ostatnie chwile ziemskiego życia spędził Szczepanik w Tarnowie w domu przy ówczesnej ul. Klikowskiej nr 15 (ob. Chopina), otoczony miłością najbliższych, którzy byli jednak bezsilni wobec postępującego raka wątroby…

   We własnym domu Szczepanik dokonał ziemskiego żywota. Ukazujący się wówczas w Tarnowie tygodnik „Praca” w numerze 25 z 1926 r. poinformował tarnowian o tym fakcie: „We wtorek dnia 20 bm odprowadziły tłumy Publiczności na miejsce wiecznego spoczynku śp. Jana Szczepanika, zwanego „polskim Edisonem”. Był zięciem znanego i ogólnym szacunkiem darzonego hr. Dra Zyg. Dzikowskiego, w którego domu właśnie, w kilkanaście godzin po przewiezieniu do z Berlina, życia dokonał.” W dalszej części autor artykułu prezentował dokonania Szczepanika, podając na końcu następującą informację: „Demonstracje, dokonane w Charlottenburgu i Bazylei spowodowały bardzo pochlebną opinię wielu czasopism zagranicznych – z polskich bowiem jedynie „Ekran” z 28 lutego 1920 r, powtórzył te recenzje, natomiast grupa francuska i amerykańska, spodziewając się świetnych rezultatów finansowych z Jego wynalazku, nawiązała z nim rokowania. Niestety nie Danem Mu było doczekać tych rezultatów. Trzy miesiące trwająca choroba wątroby i nerek przecięła pasmo dni Jego w 54 roku życia. Wziął ze sobą do grobu nieocenioną sławę […]”. Z domu żałoby kondukt pogrzebowy wyruszył na Stary Cmentarz. Ciekawostką jest fakt, że wynalazca początkowo spoczął w grobowcu rodziny Gawlików, a dopiero po jakimś czasie w obecnym murowanym Dzikowskich (być może grobowiec Dzikowskich jeszcze nie istniał). 

   Zmarłego Szczepanika pożegnała stroskana żona, dzieci i rodzice, krewni, znajomi, przyjaciele oraz cała rzesza mieszkańców Tarnowa. W grobowcu tym spoczywają jego teściowie Katarzyna i Zygmunt Dzikowscy, siostry jego żony (Jadwiga Gębczyńska i Zofia Wrońska), najstarszy synek Andrzejek, córka Maria Zboińska z mężem Andrzejem oraz Wanda Nowakowska, córka Wrońskich. Brakuje ukochanej żony Wandy, która zmarła w Warszawie 28 lutego 1943 r. i spoczęła na Cmentarzu Powązkowskim. Przed 15 laty, 22 kwietnia w 80. rocznicę śmierci Szczepanika na grobowcu zamontowano popiersie wynalazcy. Obecnie grobem opiekuje się społeczność naszej szkoły, czyli placówki noszącej zaszczytne imię Jana Szczepanika. MC

   Zapraszamy także do obejrzenia filmu Szczepanikowe Jumanji przygotowanego w nowatorskiej konwencji przez uczniów kl. 1 a LO: